Ik kies ervoor om mijn leven te leven!
Zonder er een snikverhaal van te maken, wilde ik een stukje van mijn geschiedenis delen. Veel mensen zijn ziek of er gebeuren dingen met hen waarbij de enige keuze is eraan toe te geven of hard te werken om een zo goed mogelijk leven te leiden. De Paralympics-evenementen hebben ons laten zien dat mensen consequent handicaps of ziekten overwinnen om succesvol te zijn op verschillende gebieden van het leven.
Negen jaar geleden was ik grieperig geworden. Ik kon bijna een week niet uit bed komen. Ik herstelde uiteindelijk en een week later ging ik met mijn partner naar Newquay in Cornwall voor mijn verjaardag. Terwijl ik daar was, begon ik veel pijn in mijn been te ervaren met een tintelend gevoel in mijn voeten. Dit verspreidde zich heel snel naar de rest van mijn benen, totdat ik op een dag wakker werd en mijn benen helemaal niet meer kon bewegen. Sterker nog, ik had geen gevoel vanaf de taille naar beneden. Ik werd opgenomen op de orthopedische afdeling van het ziekenhuis. Een scan toonde aan dat geen enkele schijf de ruggengraat samendrukte en ik kreeg te horen dat ze niets konden doen om me te helpen. Tegelijkertijd ontdekten ze dat mijn eierstok was vergroot tot 7 cm en ze voelden dat dit misschien samengedrukt zou kunnen worden op mijn ruggengraat. Ondertussen werd alles erger – ik kon mijn blaas niet meer onder controle houden en werd gekatheteriseerd. Uiteindelijk heb ik een operatie ondergaan om mijn eierstok te verwijderen. Ik werd wakker van de operatie in dezelfde situatie, niet in staat om te bewegen. De gynaecoloog verwees me uiteindelijk door naar de neuroloog. Mijn eerste "spelden-en-naalden"-sensatie in mijn benen begon in april. Het was nu juli.
De eerste keer dat de neuroloog me onderzocht, zei hij: 'Ik weet wat er aan de hand is. Ik kan je niet beter maken, maar ik kan ervoor zorgen dat je geen pijn hebt.” Ik had een lumbaalpunctie en veel MRI-scans die Transverse Myelitis (zwelling die mijn ruggenmerg beschadigde) aantoonden. Ik kreeg uiteindelijk intraveneuze steroïden, die een deel van de schade herstelden. Wat volgde was een maand revalidatie met intensieve fysiotherapie. Ik ging uiteindelijk naar huis en ging door met fysiotherapie. Ik zat in een rolstoel en had alleen wat beweging in mijn rechterbeen en wat controle over mijn blaas. Ik had in ieder geval manieren geleerd waarop ik het kon beheersen.
Drie jaar lang had ik constant bezoeken aan het ziekenhuis, vreselijke pijn en kon ik me niet bewegen. Ik nam en blijf veel medicijnen gebruiken om de pijn onder controle te krijgen. Het heeft lang geduurd voordat ik mijn situatie onder ogen kon zien. Ik was altijd een fit persoon geweest, die constant actief was. Ik had het gevoel dat ik die persoon kwijt was en om haar moest rouwen. Toen ik eenmaal begon te accepteren wie ik was, begon ik een leven terug te krijgen. Ik kreeg een nieuwe baan en voltooide mijn Post Graduate Certificate in Education (PGCE). Ik ben nu halverwege een masteropleiding en heb geen concreet toekomstplan. Maar ik weet waar ik zou willen zijn.
Toen ik begon te werken, werd ik sterker en kon ik langer op krukken lopen. Ik bouwde mijn kernkracht op in mijn armen. Ik zwem nu regelmatig; Ik kajak en heb leren paragliden. Ik vlieg ook met mijn powerkite. Een groot deel van mijn revalidatie was acceptatie. Tenzij je het terugbrengt naar het begin en de persoon accepteert die je bent geworden, kun je niet verder met je leven.
Ik heb slechte dagen en ik heb dagen dat ik me gefrustreerd voel over de dingen die ik niet kan doen. Ik weet nu dat ik mezelf door die dagen heen kan helpen en ik laat ze gebeuren. Ik ben ook maar een mens en het is een lange reis geweest. Als je me echter zou vragen of ik de afgelopen 9 jaar opnieuw zou willen beleven zonder transverse myelitis te hebben, zou ik voor de TM kiezen. Het heeft mijn leven veranderd en een beter mens van me gemaakt. Het heeft me een dieper begrip en empathie gegeven voor de worstelingen die mensen doormaken en heeft me ook geholpen een carrière te kiezen die gebaseerd is op het helpen van andere mensen om hun handicap en ziekte te overwinnen om een onafhankelijk en vol leven te leiden.
Zoals ik al eerder zei, ik ben niets bijzonders, ik heb de keuze om te leven of te bezwijken voor ziekte. Ik kies ervoor om te leven!
~Siobhan Gallagher
