Coming to America
Coming to America
Abhijit Ganguly
In 2003 kreeg ik de diagnose TM. Ik had nog nooit van deze ziekte gehoord. De dokter in het ziekenhuis vertelde me: "Het is een infectie in het ruggenmerg."
Later ging ik voor follow-up naar een ervaren neuroloog. Toen ik hem naar de ziekte vroeg, zei hij: “Je had een ziekte en nu ben je beter. Het is de taak van een arts om op de hoogte te zijn van de ziekte. Je moet je niet zoveel zorgen maken.” Ik was gefrustreerd. Ik was depressief. Uiteindelijk ging ik naar een nabijgelegen cybercafé. Ik typte 'Transverse Myelitis' en vond de SRNA-website. Ik heb een e-mail geschreven. Ik dacht dat ik geen reactie zou krijgen, maar dat deed ik! Zo ontmoette ik Sandy Siegel. Na een paar jaar werd ik de Support Group Leader van India.
Sandy is een rots voor mij geweest. Hij is er altijd voor me geweest.
Een paar jaar geleden bezochten David (Sandy's zoon) en zijn vrouw Kat India om de bruiloft bij te wonen van een van hun Indiaas-Amerikaanse vrienden. Het was in een stad aan de westkant van India. Ik woon in Kolkata, aan de oostkant. Sandy regelde vliegtickets voor me zodat ik een paar dagen bij David en Kat kon zijn. Het was mijn eerste vlucht! Toen ik David vaarwel omhelsde, miste ik Sandy diep van binnen. Ik wilde hem ontmoeten. Ik wist niet dat Sandy de kans voor mij zou creëren om nog een 'primeur' in mijn leven te ervaren.
Eind juli dit jaar kreeg ik eindelijk de kans om Sandy te ontmoeten en te bezoeken! Ik kan nog steeds niet geloven dat ik erbij was! Het was een geweldige ervaring. Ik zal mijn gevoelens nooit in woorden kunnen beschrijven. Ik heb Pauline ontmoet. Wat een lieve lieve dame is ze! Ik kreeg haar klaslokaal en haar school te zien. Ze is erg zorgzaam. Ik moet Kazu ontmoeten. Ik had foto's van Kazu gezien, maar het was heel anders om hem eindelijk te ontmoeten.
Ik heb zoveel 'primeurs' meegemaakt tijdens deze reis … gearomatiseerd water, M&M's met pinda's, een perzik, pannenkoeken (chocoladepannenkoekjes - Pauline's favoriet), een burrito - het waren er zo veel! Ik heb voor het eerst mijn eigen salade gemaakt! Ik moet Sandy's moeder ontmoeten. Ze is een geweldig persoon. We gingen lunchen en ze wilde heel graag meer te weten komen over mijn cultuur en leven in Kolkata. We moeten haar appartement zien. Sandy nam me mee naar een boekwinkel en kocht een paar romans voor me van zijn favoriete auteur, Kurt Vonnegut.
Sandy reed me rond in Columbus. We bezochten de campus van Ohio State, die enorm was. Sandy, Pauline en hun kinderen gingen allemaal naar OSU. We gingen naar een prachtig park en maakten een lange boswandeling langs een rivier rond zonsondergang. Sandy nam me ook mee naar het centrum van Columbus.
We gingen naar de Columbus Zoo met David en zijn kinderen (Leo en Stella). Het was een geweldige ervaring. En we hadden Dippin' Dots-ijs!
Er waren mensen uit de Verenigde Staten en Canada die wisten dat ik naar de VS zou komen. Ze maakten een reis naar Columbus om een paar dagen bij mij door te brengen. Op een avond ontmoetten we elkaar in een restaurant en brachten de avond samen door. Het was erg emotioneel voor mij. Ik heb Sally Franz ontmoet, mijn TM-vriend die me altijd heeft begeleid bij het schrijven (ik schrijf een blog genaamd Kolkata Konnector). Ze bad voor me voor als ik moeilijke tijden doormaakte. Ik heb een dag met Sally doorgebracht. Ze nam me mee naar een park en naar een leuk restaurant, en we gingen naar de nieuwe Star Wars-film en keken ernaar in verstelbare stoelen! Mindy King, een van mijn eerste TM-vrienden, bezocht me ook met haar man, Larry. Ze is een goede vriendin geweest, ze stond altijd voor me klaar. Ik heb Sheila Gaspar ontmoet, die ik mijn 'Canadese moeder' noem. We praten al jaren bijna dagelijks met elkaar. Eindelijk mocht ik haar een "echte" knuffel geven. Ik mocht een dag met haar, haar man Kenny en haar schattige kleindochter Riley doorbrengen. Ze namen me voor het eerst mee zwemmen in een hotelzwembad en Sally heeft me een paar eenvoudige zwemtechnieken geleerd. Josie stuurde me een heel genereus en aardig geschenk terwijl ik in Columbus was, en ik ben dol op het Little River Band-t-shirt dat Rich me stuurde.
Ik kwam naar de Verenigde Staten om het SRNA-familiekamp bij te wonen in The Center for Courageous Kids. Ik reed naar beneden met Pauline, Kazu en Sandy. Het was gewoon geweldig voor mij om op kamp te zijn met zoveel mensen die dezelfde diagnose hebben als ik. Het was alsof ik bij één grote familie was. De kinderen waren zo inspirerend. Iedereen was zo vriendelijk en zo positief.
Ik heb mijn lieve vriendin, Debbie Capen, van SRNA, en haar man, Michael, leren kennen. Debbie en ik zijn al heel lang vrienden. Het was een geweldig gevoel om haar persoonlijk te ontmoeten. Ze controleerde me vaak in het kamp om er zeker van te zijn dat alles in orde was. Het was geweldig om Dr. Anjali Forber-Pratt te zien. Ik had haar een paar maanden geleden ontmoet toen ze in Kolkata was. Deze keer heb ik ook haar hulphond, Kolton, ontmoet. Ik heb Roberta Pesce van SRNA persoonlijk ontmoet. Ik heb met haar gecommuniceerd via e-mails voor SRNA-werk. Het was geweldig om haar eindelijk persoonlijk te ontmoeten. Het was zo leuk om GG en Timi van SRNA te ontmoeten.
Ik keek erg uit naar het opleidingsprogramma en de ontmoeting met de artsen. Het educatieve programma was zo informatief. Het was leuk om te zien hoe de dokters zo vriendelijk waren tegen iedereen. En het was gewoon geweldig om te zien hoe de doktoren rommelige spelletjes speelden met iedereen! De interactie tussen de dokters en de families en kinderen was echt ontroerend.
Ik ontmoette Dr. Sara Qureshi die uit Pakistan komt. Ze bracht veel tijd met me door om over mijn problemen te praten en beantwoordde ook veel van mijn vragen. Ze is zo'n zorgzame arts en een goed mens. Het was heel bijzonder om Nancy en Bill en hun kinderen te ontmoeten. Het zijn indianen en leven in een reservaat in Montana. Bill gaf me een geschenk; een van de t-shirts die hij had met een Amerikaanse adelaar. Ik was zo geraakt door zijn vrijgevigheid.
Ik moest tijdens het kamp zoveel dingen doen die ik nog nooit eerder had gedaan: vissen, varen en boogschieten. De maaltijden waren geweldig en we hadden ijs na elke lunch en diner. De vrijwilligers in het kamp waren geweldig en zeer bemoedigend. Het vuurwerk op de laatste dag van het kamp was gewoon geweldig.
Ik hou van muziek. Nadat we terugkwamen van het kamp, nam Sandy me mee naar Cleveland zodat ik een dag in de Rock and Roll Hall of Fame kon doorbrengen. Ik was sprakeloos - heel veel informatie, foto's, de kleding die ze droegen tijdens concerten en heel veel geschiedenis van mijn favoriete muzikanten. Ik had een rockende tijd! We zagen ook het stadion waar de Cleveland Browns spelen en Sandy nam me mee voor de lunch in een bar vlakbij waar zijn zoon woonde in Cleveland.
De dag voordat ik terug moest naar India, brachten we de dag door met David, Kat, Leo en Stella. De kinderen zijn super schattig. Het verbaasde me hoe ze met me omgingen en me zo gemakkelijk accepteerden; alsof ik deel uitmaakte van hun familie.
Op mijn vlucht naar huis had ik een tussenstop in Washington DC. Chitra Krishnan, de uitvoerend directeur van SRNA haalde me op van het vliegveld en nam me mee uit lunchen in een Indiaas restaurant. Ik had Bengaals eten!
Ik denk elk moment aan de reis.
DANKJEWEL, SANDY. DANKJEWEL, PAULINE. Je weet niet hoeveel deze reis voor mij betekende! Het is onbetaalbaar. Ik vond het zo leuk om je persoonlijk te ontmoeten! Ik heb mijn hart daar achtergelaten! Het is verbazingwekkend om te zien hoeveel toewijding je achter SRNA-werk steekt. Ik ben zo trots om jou in mijn leven te hebben.
