Sport vinden na transversale myelitis
Door Dalia Rebolledo, 20 jaar
Blessureniveau: T10
Gediagnosticeerd met transverse myelitis op 12 september 2013
Vóór TM was ik een normale tiener die gepassioneerd was over mijn opleiding. Ik was betrokken bij buitenschoolse activiteiten en deed zoveel mogelijk vrijwilligerswerk. Opgroeien als het eerste kind in mijn familie dat afstudeerde van de middelbare school was een uitdaging. Ik kwam veel obstakels tegen, waaronder het leren van een tweede taal en een geheel nieuwe cultuur. Maar zonder twijfel was de grootste uitdaging om letterlijk van de ene op de andere dag verlamd te raken.
Tijdens de tweede week van mijn eerste jaar op de middelbare school begon ik ziek te worden. In de nacht van 10 september 2013 werd ik wakker en merkte dat ik mijn benen niet kon bewegen. Mijn moeder probeerde me te helpen opstaan, maar ik viel meteen op de grond. Ik werd met spoed naar de eerste hulp gebracht en na twee dagen op de kinderintensive care werd bij mij de diagnose myelitis transversa gesteld, een neurologische aandoening die niet te genezen is. De ontsteking beschadigde mijn ruggenmerg en ik verloor mijn mobiliteit vanaf mijn borst naar beneden. Na de beschikbare behandeling kreeg ik de kracht van mijn bovenlichaam terug, maar ik was rolstoelgebonden en had weinig hoop om ooit weer volledig mobiel te worden. Ik zat vier weken in een afkickkliniek, waar ik leerde hoe ik me in mijn rolstoel moest verplaatsen.
Het eerste jaar was het moeilijkst, omdat ik jongleerde tussen therapie, doktersafspraken en school. In 2015 slaagde ik cum laude voor de middelbare school en maakte ik plannen om een vierjarige hbo-opleiding Business Management te volgen. Mijn plannen werkten niet en ik kon op dat moment mijn opleiding niet voortzetten.
In 2016 begon ik weer ziek te worden, wat een nieuwe TM-aanval leek te zijn. Deze keer verloor ik kracht in mijn armen. Ik lag een week in het ziekenhuis en hoewel er geen schade aan mijn ruggenmerg was, was mijn immuunsysteem overactief, wat op elk moment meer schade kon aanrichten.
In december 2016 maakte ik plannen om naar toe te gaan REAGEER, een neurologisch revalidatieprogramma. Ik was niet van plan om TM mijn leven te laten beheersen en was vastbesloten om zoveel mogelijk te werken om mijn kracht terug te krijgen. Door één of soms twee keer per week naar REACT te gaan, kreeg ik de kracht van mijn bovenlichaam terug en motiveerde me om harder dan ooit te werken. Nu heb ik volledige controle over mijn armen en is mijn evenwicht enorm toegenomen. Ik vind het leuk om de trainingen te doen en nieuwe oefeningen te leren.
Ik maakte kennis met het Legacy Project en had het geluk deel te nemen aan hun zomergroep. Het Legacy-programma is een intensief groepstrainingsprogramma van 12 weken/3 keer per week dat krachttraining en sport combineert, zonder kosten voor de deelnemers. Deelnemers krijgen een unieke kans om hun fysieke beperkingen te overwinnen en anderen te inspireren om te bereiken wat velen als onmogelijk beschouwen. Het Legacy Project is een van de vele programma's die REACT aanbiedt. Bij het Legacy Project werken we niet alleen met ons lichaam, maar ook met onze geest. Ze motiveren en stimuleren ons om ons maximale potentieel te bereiken. Vandaag kan ik zeggen dat ik sterker ben dan ooit, niet alleen fysiek maar ook emotioneel. REACT gaf me kracht en moedigde me aan om te sporten en in contact te blijven met een groep geweldige individuen. Ik doe momenteel aan rolstoelbasketbal en ik denk erover om te gaan handbiken. Verder speel ik graag volleybal en voetbal/rolstoelrugby.
REACT heeft me aangemoedigd om onafhankelijk te zijn en heeft me de kracht gegeven om weer vrijwilligerswerk te gaan doen en mijn opleidingsdoelen na te streven. Ik heb veel van mijn doelen bereikt, maar mijn langetermijndoel zal altijd zijn om volledige mobiliteit terug te krijgen. In de tussentijd blijf ik werken met wat ik heb en mezelf nog verder pushen.
