Depressie en zeldzame neuro-immuunziekten: Q&A met Dr. Lana Harder en Angie Fayad

Wat is depressie?

Depressie is een ernstig medisch probleem dat een aanhoudend gevoel van verdriet en verlies van interesse in activiteiten veroorzaakt. Studies hebben geschat dat 6.6% van de Amerikaanse volwassen bevolking lijdt aan een depressieve stoornis, terwijl ongeveer 2% van de schoolgaande kinderen en ongeveer 6 tot 8% van de adolescenten in de Verenigde Staten een zware depressie of andere depressieve stoornissen hebben. Hoewel iedereen af ​​en toe momenten van verdriet of "blue" kan hebben, of een tijdelijke periode van verdriet als reactie op stressfactoren zoals een groot verlies, zorgt een depressieve stoornis ervoor dat die gevoelens voor een langere periode aanhouden. Depressie treft elke persoon op verschillende manieren, dus symptomen veroorzaakt door depressie variëren van persoon tot persoon. Voor sommigen kan een depressie erg slopend zijn. Vergeleken met de belangrijkste medische oorzaken van chronische invaliditeit, komt depressie op de tweede plaats na hartaandoeningen wat betreft de impact op het dagelijks functioneren. Genetica, leeftijd, geslacht en culturele achtergrond spelen allemaal een rol bij de manier waarop depressie elk individu kan beïnvloeden.

Hoe ziet een depressie eruit?

Depressie beïnvloedt vaak hoe een individu denkt, voelt en zich gedraagt ​​en kan emotionele, functionele en fysieke problemen veroorzaken. Een van de meest uitgesproken symptomen is extreme droefheid en verlies van interesse of plezier, wat vaak de dagelijkse activiteiten en relaties verstoort. Depressie kan ook een dodelijke ziekte zijn, resulterend in zelfmoord bij tot 15% van de ernstig getroffenen. Iedereen die zelfmoordgedachten of -intenties uit, moet zeer serieus worden genomen. Waarschuwingssignalen dat iemand mogelijk aan zelfmoord denkt of van plan is zelfmoord te plegen, kunnen gedragingen zijn zoals altijd praten of denken over de dood, zelfbeschadigend gedrag, orde op zaken stellen, dingen zeggen als "het zou beter zijn als ik er niet was" of "Ik wil eruit" of een plotselinge, onverwachte omschakeling van heel verdrietig zijn naar heel kalm zijn of gelukkig lijken.

Hoewel stemmingsstoornissen, zoals depressie, op elk moment in het leven kunnen voorkomen, zal de presentatie van symptomen waarschijnlijk verschillen tussen volwassenen en kinderen. Volwassenen met een depressie voelen zich doorgaans het grootste deel van de dag verdrietig, ervaren verhoogde vermoeidheid, duidelijk verminderd plezier of verlies van interesse in activiteiten, significante veranderingen in slaap en/of eetlust, en gevoelens van waardeloosheid of overmatige schuldgevoelens. Depressie kan ook leiden tot meer werkverzuim, kortdurende arbeidsongeschiktheid, verminderde productiviteit en een neiging tot isolement. Kinderen of adolescenten met een depressie kunnen veranderingen in slaap en/of eetlust vertonen en kunnen er vaker verdrietig, teruggetrokken of betraand uitzien dan voorheen. In andere gevallen kunnen ze prikkelbaar, moe, lusteloos of ongeïnteresseerd zijn in favoriete bezigheden. Kinderen met een depressie kunnen ook melding maken van aanhoudende verveling, problemen op school en kunnen klagen over somatische symptomen zoals buikpijn en hoofdpijn. Over het algemeen is depressie een episodische aandoening waarbij een persoon enkele weken of maanden symptomen heeft, die daarna geleidelijk kunnen verdwijnen. Volwassenen en adolescenten kunnen een terugkerende depressie of een enkele episode hebben. Variaties in het beloop en de presentatie van depressieve episodes kunnen het diagnosticeren van depressie een uitdaging maken.

Wat weten we over depressie en zeldzame neuro-immuunziekten zoals transverse myelitis? 

Er is weinig bekend over de prevalentie van depressie bij patiënten met TM. Resultaten van een recent gepubliceerde studie onthulden dat 29% van de pediatrische TM-patiënten verhoogde depressiesymptomen ervoer volgens het ouderrapport over gestandaardiseerde maatregelen. Gebaseerd op enquêtegegevens van een studie uitgevoerd in een familiekamp voor patiënten met CZS-demyeliniserende ziekten, verschilden pediatrische patiënten met TM niet significant van broers en zussen in hun goedkeuring van depressiesymptomen op gestandaardiseerde metingen. De resultaten toonden echter aan dat kinderen en adolescenten met TM deze symptomen vaker rapporteerden dan de gemiddelde populatie. Dergelijke resultaten suggereren dat patiënten met TM mogelijk een groter risico lopen op het ontwikkelen van symptomen van depressie in vergelijking met niet-aangedane personen; er is echter aanvullend onderzoek nodig om dergelijke symptomen in de context van TM beter te begrijpen.

Depressie kan het verloop en de uitkomst van chronische aandoeningen negatief beïnvloeden. Wanneer depressie aanwezig is in combinatie met chronische gezondheidsproblemen of langdurige aandoeningen, hebben onderzoeken aangetoond dat deze personen een grotere vermindering van de gezondheidstoestand ervaren. Deze verslechtering van de gezondheidstoestand wordt in verband gebracht met een slechtere zelfzorg, het niet naleven van medische behandelingen en het loslaten van levensstijl en gedragsveranderingen waarvan bekend is dat ze beschermend werken bij mensen met chronische aandoeningen. Als een depressie wordt vermoed, wordt aanbevolen dat u uw arts of een GGZ-aanbieder raadpleegt voor evaluatie.

Welke behandelingsopties zijn beschikbaar voor personen met de diagnose depressie?

Behandeling voor depressie versnelt meestal het proces van vermindering van de symptomen, evenals de kans op herhaling, en verkleint de tijd dat een persoon risico loopt op de gevolgen die kunnen worden geassocieerd met de depressieve episodes (d.w.z. falen op het werk of op school, sociale terugtrekking, of familieconflict). Er zijn twee hoofdbehandelingsgroepen voor personen met een depressie met goed gedocumenteerd bewijs van werkzaamheid: psychotherapie en farmacotherapie (dwz medicatie). Bovendien heeft recent onderzoek aangetoond dat psycho-educatie, lichaamsbeweging en sociale steun in het gezin gunstig zijn voor het verminderen van sommige symptomen bij personen met een depressie. De zorg en kwaliteit van leven voor mensen met een depressie, ongeacht het specifieke behandelingstype, wordt geoptimaliseerd wanneer er een open, samenwerkende communicatie is tussen de patiënt/patiëntfamilie en clinici. Opgemerkt moet worden dat zelfmoord een tragisch en te voorkomen gevolg is van een ernstige depressie en dat een persoon die een onmiddellijk risico loopt op een poging tot zelfmoord een noodevaluatie en een snelle behandeling van depressie nodig heeft.

Individuele psychotherapie wordt over het algemeen aanbevolen als eerstelijnsbehandeling voor personen met milde tot matige depressie. Psychotherapie is ook nuttig wanneer aanhoudende stressoren de symptomen verergeren. Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een veelgebruikte therapiebehandelingsoptie, aangezien de effectiviteit ervan goed is ingeburgerd voor de behandeling van depressie. CBT kan nieuwe vaardigheden aanleren om sommige symptomen van depressie te verminderen, met name de negatieve gedachten of gevoelens die gepaard gaan met depressie.

Farmacotherapie: Hoewel psychotherapie voldoende kan zijn om sommige mensen met een depressie te behandelen, verbeteren de symptomen bij anderen niet significant met psychotherapie alleen. Deze personen kunnen baat hebben bij medicijnen. De meest voorgeschreven antidepressiva behoren tot een groep medicijnen die selectieve serotonineheropnameremmers of SSRI's worden genoemd. In de meeste gevallen beginnen deze medicijnen na een paar weken te werken. Medicijnen mogen alleen worden gestart, stopgezet of aangepast wanneer een persoon onder direct toezicht staat van een getrainde arts.

Zoals hierboven vermeld, wordt het aanbevolen dat u, als u een depressie vermoedt, uw arts of een GGZ-instelling raadpleegt voor evaluatie.

REFERENTIES

Amerikaanse psychiatrische vereniging (2000). Diagnostische en statistische handleiding van psychische stoornissen (4^th red., test rev.). Washington, gelijkstroom.

Bennett, DS (1993). Depressie bij kinderen met chronische medische problemen: een meta-analyse. Journal of Pediatric Psychology, 19 (2), 149-169.

Centrum voor ziektecontrole en Preventie. https://www.cdc.gov

Fayad, AD, Holland, AA, Greenberg, BM, Graves, D., Desena, A., Hughes, S., & Harder, L. (2013, juni). Zelfrapportage van aandacht en psychologisch functioneren bij kinderen patiënten met myelitis transversa en controles van broers en zussen. Poster gepresenteerd op de jaarlijkse conferentie van de American Academy of Clinical Neuropsychology, Chicago, IL.

Harder, L., Holland, AA, Frohman, E., Graves, D., en Greenberg, B. (2012). Cognitief functioneren bij pediatrische myelitis transversa. Multiple Sclerose Dagboek, 0 (0), 1-6.

Kaplin, A. (2013). Depressie bij TM. Vereniging voor Transverse Myelitis, 5(2). https://wearesrna.org/symptomen-conditions/depression/depression-in-tm/

Katon, W. en Sullican, MD (2010). Depressie en chronische medische ziekte (overzichtsartikel). Journal of Clinical Psychiatry, 29 (2), 3-11.

Katon, W. en Ciechanowski, P. (2002). Impact van ernstige depressie op chronische medische ziekte (overzichtsartikel). Journal of Psychosomatic Research, 53, 859-863.

Kovacs, M. (1997). Presentatie en beloop van depressieve stoornis tijdens de kindertijd en latere levensjaren. Journal of Health and Social Behavior, 33 (3), 187-205.

~ Angie Fayad, BA & Lana Harder, PhD, ABPP, Universiteit van Texas 

Zuidwestelijk, Dallas