De Groene Familie Camp Ervaring!
We waren erg enthousiast toen we in december 2013 werden geselecteerd om deel te nemen aan het SRNA-kamp in Kentucky. We hebben de afgelopen twee jaar veel meegemaakt en we keken ernaar uit om de reis te maken en anderen te ontmoeten die door TM zijn beïnvloed.
Bij aankomst liepen we naar de eetzaal om gedag te zeggen tegen de contacten die we via Facebook hadden gelegd. Het duurde letterlijk twee uur en we kregen meer informatie dan in de afgelopen twee jaar. We ontmoetten Janet Dean en we konden haar een paar vragen stellen over zenuw- / peesoperaties en ze gaf ons doorverwijzingen. We hadden meteen kunnen vertrekken, want we hadden eindelijk informatie voor een actieplan.
Het was echter de ontmoeting met de rest van de gezinnen en kinderen in de komende dagen die onze zoon, Manny, echt het gevoel gaf dat hij erbij hoorde. Hij had zoveel plezier met alle activiteiten en sommige daagden hem zelfs uit. Hij probeerde boogschieten voor het eerst omdat hij kon deelnemen met een kruisboog die de counselor voor hem had opgesteld. Ook kon hij na twee jaar weer gaan bowlen (met zijn andere hand). We zullen altijd zijn lachende gezicht herinneren toen hij op de paarden reed.
Manny maakte vrienden, hij kon andere kinderen ontmoeten en ermee praten zonder zich niet op zijn plaats te voelen. Hij heeft al gezegd dat hij graag volgend jaar op kamp zou gaan.
De informatie die door de artsen werd gedeeld, was zeer waardevol en we zijn van plan met hen te overleggen voor onze voortdurende zorg. Dit zou allemaal niet zijn gebeurd als we niet naar het kamp waren gegaan.
We willen SRNA en de doktoren en begeleiders bedanken voor een geweldige week.
~ De Groene Familie | Patrick, Kristin, Manny en Rylee
Toen ik voor het eerst hoorde dat ik naar het SRNA-kamp ging, was ik nerveus, omdat ik niet wist hoe het zou zijn. Toen we eenmaal in het kamp waren, gingen we naar de eetzaal en ontmoetten we een meisje genaamd Lindsey. Haar TM leek veel op de mijne, maar dan in haar linkerarm. Nadat we Lindsey hadden ontmoet gingen we terug naar de blauwe lodge en begonnen met uitpakken. Toen we net onze tweede bagagereis gingen maken, stopte Mary Ann en stelde mijn familie voor aan haar dochter Bridget. Bridget was aangetast in haar benen en handen. Bridget was de rest van de kampweek erg aardig voor me. Op filmavond zat ze naast mijn familie en keken we naar Monsters University.
Tijdens de week vond ik het zo leuk om Allen, onze blauwe lodge-adviseur, te ontmoeten en de activiteiten te doen, zoals boogschieten, open sportschool, paardrijden, houtwinkel en rare wetenschap! Maar mijn favoriete bezigheid op kamp was zwemmen! Ik kan niet wachten tot ik volgend jaar terugkom!
~ Manny Groen
