SRNA Hoop Ambassadeur - David Hilliard

In 1993 werd ik getroffen door Transverse Myelitis (TM). Ik werkte als alarminstallateur voor woningen en was bezig met het installeren van een alarmsysteem bij iemand thuis. Terwijl ik een gat aan het boren was, voelde ik tintelingen in mijn beide voeten en tot aan mijn schenen. Het voelde koud aan. Ik dacht dat ik een angstaanval kreeg. Ik merkte toen dat het tintelen en de kou omhoog ging naar mijn dijen en middel.

Ik belde de adviesverpleegkundige en zij beaamde dat ik een angstaanval had en als het niet binnen een kwartier beter zou worden, dan zou ik naar de eerste hulp moeten gaan. Nadat ik de telefoon had opgehangen, merkte ik dat ik moeite had met lopen. Ik vroeg mijn collega om me naar de SEH te brengen en ik sleepte mijn voeten naar de auto. Het voelde alsof ik cementblokken aan mijn voeten had. Tijdens de rit van 10-15 minuten naar de SEH, ging het tintelen omhoog naar mijn borst en begon ik gevoelloosheid op te merken vanaf mijn borst naar beneden.

Toen we bij de SEH kwamen, kwam er een verpleegster naar buiten en ik vertelde haar dat ik niet uit de auto kon komen, dus tilde ze me op en droeg me naar het ziekenhuis. Ze legden me op een bed en ik had het gevoel dat ik moest plassen, dus ik sprong eraf om naar de badkamer te gaan en viel op de grond. Ze pakten me op en legden me terug op bed. Ik probeerde toen een urinoir te gebruiken en kon niet gaan. Op dat moment wist ik dat er echt iets mis was.

Ik lag zeven dagen in het ziekenhuis terwijl ze MRI's, bloedonderzoek en een ruggenprik deden. Na drie dagen kreeg ik de diagnose TM. Na zeven dagen verliet ik het ziekenhuis en begon aan de revalidatie. De volgende vier maanden gebruikte ik een rolstoel en leerde ik mezelf weer staan en lopen. Na vier maanden kon ik enigszins lopen, maar ik heb de volgende zeven maanden ook een wandelstok gebruikt.

Ik ging terug naar school voor computers en netwerken, en ik werk nu bijna vijfentwintig jaar voor hetzelfde bedrijf. Ik voel me heel gelukkig omdat ik veel dingen kan doen. Ik worstel nog steeds met de effecten van TM, maar ik probeer dankbaar te zijn en dankbaar te blijven voor wat ik heb. Het hebben van een fulltime baan is soms erg uitdagend geweest, maar ik heb een geweldig ondersteuningssysteem om me heen op het werk en thuis.

Als ik iets van deze ervaring heb geleerd, is het dat je alles kunt overwinnen met de juiste houding, perspectief en liefde. Gaat het altijd perfect? Niet eens in de buurt, maar ik probeer elke dag met dankbaarheid onder ogen te zien, en dat helpt me erdoorheen. Ik wil gewoon tegen de nieuw gediagnosticeerde zeggen: je bent niet alleen en er wordt van je gehouden. Zoek hulp, en het is OK om hulp te vragen. Liefde aan iedereen.

David Hillard

ONTMOET ONZE ANDERE HOOPAMBASSADEURS