Dr Michael Levy: [00:00:04] Hallo allemaal. Mijn naam is Michael Levy. Ik ben universitair hoofddocent aan de Harvard Medical School en neuroloog aan het Massachusetts General Hospital. En ik ga je een overzicht geven van het immuunsysteem in relatie tot neuro-immunologische ziekten zoals NMO, myelitis transversa en MOG-antilichaamziekte. Dit is echt basic, dit is een set dia's die ik van internet heb overgenomen. Dit is gewoon een soort basisinformatie over immunologie.

[00:00:35] Het eerste dat u moet herkennen en begrijpen over het immuunsysteem, is dat het in twee delen is verdeeld. Er is een aangeboren immuunsysteem. Dat is het deel waar ik het eerst over ga hebben, namelijk het acuut reactieve deel. Dit is niet het doordachte deel van je immuunsysteem dat denkt: “Is dit kanker? Is dit een zelftissue? Nee. Het aangeboren immuunsysteem is gewoon: ik zie iets slechts en ik ga erop reageren. En je moet een heel sterk aangeboren immuunsysteem hebben. Er kan niet veel mis mee gaan, anders krijg je een heel, heel slecht resultaat. We zijn dus in de loop van vele tienduizenden jaren geëvolueerd tot een zeer goed aangeboren immuunsysteem. Dus dat is het deel waar ik het eerst over ga hebben.

[00:01:24] Oké. Je aangeboren immuunsysteem heeft fysieke barrières zoals huid en slijmvliezen die organismen buiten houden. Het is niet erg effectief om organismen buiten te houden. Je wordt overal blootgesteld aan insecten, overal ziektekiemen. Zelfs als je je van andere mensen isoleert, heb je het gewoon in de lucht. Dus je hebt een tweede verdedigingslinie voor het geval die organismen proberen binnen te vallen. En dat bestaat uit verschillende soorten cellen die zijn gebundeld in een groep die fagocyten wordt genoemd. Fagocyten betekent gewoon dat ze dingen overspoelen. Bacteriën vallen binnen, deze cel omringt het gewoon en slikt het in en breekt het vervolgens af. Er zijn veel verschillende soorten van die cellen. De meest talrijke zijn de neutrofielen. U zult dat vinden in uw differentiële telling van witte bloedcellen. Je zult zien dat neutrofielen verreweg het grootste aantal witte bloedcellen in je bloedbaan zijn. Ze leven niet erg lang, slechts een paar uur per keer en ze werken gewoon constant om van al deze bugs af te komen. Als u uw neutrofielen verliest, bent u uiterst kwetsbaar voor elke vorm van infectie die op elk moment opduikt.

[00:02:36] Dan heb je deze gespecialiseerde cellen die natural killer-cellen worden genoemd, en waar ze echt voor zijn ontworpen, is het doden van cellen die geïnfecteerd of kankerachtig of iets anders kunnen zijn. Het zijn dus niet bepaald buitenlandse indringers, maar ze moeten worden vernietigd en je natuurlijke killercellen zullen dat doen.

[00:02:58] Dan zijn de andere delen van je tweede verdedigingslinie van je aangeboren immuunsysteem geen cellen, maar chemicaliën. En veel van die chemicaliën zijn gebundeld in een groep die cytokines wordt genoemd. Dit zijn communicaties tussen immuuncellen. Dus één immuuncel kan een bepaald type cytokine maken dat het immuunsysteem waarschuwt om klaar te zijn. En sommige andere immuuncellen kunnen een cytokine afscheiden om het immuunsysteem te kalmeren. Dit zijn dus chemicaliën die het immuunsysteem waarschuwen of onderdrukken.

[00:03:32] En dan heb je het complementsysteem. Dit is een reeks eiwitten die in feite zijn ontworpen om een ​​cel te labelen als een bacteriële cel of iets dergelijks. En dan is er een deel van het complementsysteem dat gaten in deze organismen blaast. Je moet dus een functionerend complementsysteem hebben, anders ben je kwetsbaar voor veel van deze infecties.

[00:03:57] Het aangeboren immuunsysteem, aangeboren immuuncellen, en dan zal ik het hebben over de adaptieve immuuncellen, al je witte bloedcellen komen uit het beenmerg en vervolgens in het bloed. Je doordachte immuunsysteem, het adaptieve immuunsysteem waar ik het later over zal hebben, moet eerst getraind worden en dan mag het circuleren. Maar de andere, de neutrofielen, de andere fagocyten, ze worden allemaal gewoon in de circulatie gedumpt en dan gaan ze door het lichaam en doen hun ding. Dus als ik zeg dat ze bacteriën overspoelen, bedoel ik letterlijk dat ze letterlijk een insect zullen omringen en het dan gewoon opslokken en dan afbreken. Dat is hoe deze fagocyten werken. En ze zijn heel, heel effectief in wat ze doen.

[00:04:47] Veel mensen hebben allergieën. Dat is een heel ander onderdeel van je immuunsysteem. Dat wordt gemedieerd door deze cellen die basofielen worden genoemd. Ik heb vreselijke allergieën en ik slik antihistaminica die worden vrijgegeven door deze cellen die een hele reeks allergische symptomen veroorzaken, maar ze zijn echt niet gekoppeld aan de andere delen van je immuunsysteem die betrokken zijn bij auto-immuunziekten. Daarom werken antihistaminica niet voor auto-immuniteit. Ik wilde dat er gewoon in zetten. Het maakt deel uit van de aangeboren immuunrespons. Deze basofielen reageren op zaken als pollen en veroorzaken symptomen, maar ze zijn niet schadelijk.

[00:05:20] Dan heb je deze andere interessante cellen die eosinofielen worden genoemd. Ik breng dit ter sprake omdat sommige van mijn patiënten nul witte bloedcellen hebben en dat is oké. We zijn min of meer geëvolueerd in deze schone kiemvrije samenleving om ze niet echt nodig te hebben. Ze zijn handig als je besmet bent met wormen. Maar voor de meeste Amerikanen kun je ermee wegkomen als je ze niet eens meer in omloop hebt.

[00:05:45] En dan zijn NK-cellen, zoals ik al zei, een beetje op de grens. Ze doden geen buitenlandse dingen. Ze doden dingen in je eigen lichaam die je specifiek wilt vernietigen, zoals ongezonde of kankercellen. En hier is een voorbeeld van een cytokine, interferon genaamd, dat wordt gemaakt door een geïnfecteerde cel. Dus als je een cel hebt die geïnfecteerd is, gaat het deze cytokines maken, het zal de rest van het immuunsysteem waarschuwen: "Hé, kom me vermoorden en wees alert, er gaat een virus rond." Dat is dus zo belangrijk aan deze chemicaliën.

[00:06:19] En dan is het complementsysteem degene die verschillende organismen tagt en er vervolgens ook gaten in blaast. Letterlijk kunnen deze complementeiwitten in een membraan steken en dan een gat vormen en dan lekt de inhoud van dat organisme er gewoon uit. Best verbazingwekkend. Het is als een granaat op het oppervlak van een bacterie.

[00:06:47] Oké. Dat is het aangeboren immuunsysteem. En de tweede helft van deze presentatie zal ik het hebben over het adaptieve immuunsysteem. Dit is het doordachte, zorgvuldige deel. Dit wordt gemedieerd door twee hoofdcellen, T-cellen en B-cellen, en dan zijn er een hele reeks andere cellen die ze mogelijk maken, antigeenpresenterende cellen.

[00:07:08] Er zijn vier specifieke aspecten van adaptieve immuniteit. Ten eerste zijn ze heel specifiek. Eén T-cel reageert op één ding en één B-cel reageert op één ding. Maar je hebt miljarden T-cellen die reageren op alles waarop je moet reageren. Ze zijn ook erg veelzijdig. Ze kunnen heel veel verschillende soorten organismen herkennen en ze kunnen leren en dan weer afleren. Het is dus een zeer veelzijdig systeem. En het houdt ook een herinnering vast. Als je eenmaal bent geïnfecteerd met iets, onthouden deze cellen het en blijven ze rondhangen voor het geval je opnieuw wordt geïnfecteerd.

[00:07:48] En het is echt belangrijk dat deze cellen tolerantie ondergaan. Tolerantie is waar ze leren dat als ze reageren op iets in je lichaam, ze moeten worden vernietigd of opnieuw moeten worden opgevoed. Dat is tolerantie. Als je je eigen lichaam niet verdraagt, valt je eigen immuunsysteem het aan. Dat is de basis van auto-immuniteit.

[00:08:09] Hoe reageren deze cellen op de rest van de wereld waar ze geen spullen opslokken? Dat is hoe het aangeboren immuunsysteem werkt. Het adaptieve immuunsysteem heeft receptoren zoals voelsprieten, en ze gaan rond en dingen die in hun receptoren passen, dingen die in hun hand passen, kunnen signalen naar hen sturen, ze activeren. Ze kunnen communiceren met elke cel in je lichaam, en ze kunnen communiceren met andere facilitators zoals antigeenpresenterende cellen die ze ofwel activeren of vertellen dat ze moeten ontspannen.

[00:08:38] En nogmaals, je hebt twee belangrijke celtypen, T-cellen en B-cellen. Op het oppervlak van B-cellen heb je antilichamen, B-celreceptoren genaamd, die eiwitten hier in hun spleet passen en op T-cellen heb je T-celreceptoren die veel complexer zijn dan een antilichaam dat ook bepaalde eiwitten bindt.

[00:09:01] Je hoort hier de hele tijd over. U hoorde hiervan toen u een COVID-reactie van het vaccin ontwikkelde. Antilichamen worden gemaakt wanneer een B-cel wordt geactiveerd. Wanneer een B-celreceptor, die eruitziet als een antilichaam, aan zijn doelwit kleeft en wordt geactiveerd, zal het een differentiatieproces ondergaan om steeds meer en meer antilichamen te produceren. Het is als een activeringssysteem. En dan gaat het zich verstoppen in het beenmerg en maakt het de komende 10 of 15 jaar gewoon antilichamen aan en deze antilichamen blijven aan hun doelwit plakken. Je kunt ze zien als kogels en een geweer. Deze kogels blijven bij hun doelwit en kunnen dan veel dingen doen.

[00:09:41] NK-cellen die bijvoorbeeld een antilichaam tegenkomen dat ergens aan vastzit, zullen het antilichaam gewoon opnemen met wat eraan vastzit en het verwerken. En antilichamen blijven aan allerlei dingen plakken en zetten bijvoorbeeld complementvorming in gang. Dus waar een antilichaam ook aan kleeft, het waarschuwt het immuunsysteem, oh, oh, we hebben hier een probleem en dan reageert het immuunsysteem erop.

[00:10:05] Nu maak je verschillende soorten antilichamen en ze komen in fasen. Het eerste type antilichaam dat u maakt, wordt dus een IGM genoemd. En dat is heel vroeg gemaakt en het is zeer effectief. En dan maak je later IGG's die veel langer blijven bestaan ​​en die je geheugen op peil houden. Als de bacterie terugkomt, kun je het later bestrijden.

[00:10:28] T-cellen gebruiken geen antilichamen; ze gebruiken T-celreceptoren. En ik zei dat deze een beetje ingewikkelder zijn dan alleen antilichamen. Antilichamen kunnen gewoon aan hun eiwit blijven plakken. Maar een T-celreceptor kleeft niet alleen aan een eiwit. Dat eiwit moet via een geheime handdruk met een andere cel aan hem worden aangeboden. Oké. Dus de T-cel en de andere cel communiceren met elkaar door elkaar aan te raken en dan zit dat eiwit in de spleet tussen hen in. En dus is het niet alleen een geheime handdruk. Het is alsof er een bericht wordt afgeleverd van de ene cel naar de T-cel en dat vertelt wat het moet doen. En het type handdruk dat het ondergaat, heeft een aantal eigenschappen over of het geactiveerd of onderdrukt zal worden. En dus is dit een heel, heel gecompliceerd systeem. Maar deze T-cellen werken samen met elke cel in uw lichaam. En ze kunnen rondlopen, en ze kunnen zichzelf voorstellen aan een neuron, hersencellen, "Alles oké hier?" En dan, afhankelijk van het type geheime handdruk dat het terugkrijgt, zal het weten of het geïnfecteerd is of dat het prima gaat. Dus die T-cellen zijn heel, heel ingewikkelde celtypen. We weten niet eens alles over ze.

[00:11:45] Maar we weten wel dat er bij veel ziekten zoals neuromyelitis optica en MOG-antilichaamziekte een probleem is met de T-cellen en dat ze iets herkennen dat zichzelf is en waar ze hadden moeten worden opgeleid om dat niet te doen of opnieuw -opgeleid als ze de fout hebben gemaakt om niet aan te vallen. Maar er gaat iets mis bij auto-immuniteit, waardoor deze T-cellen in de bloedsomloop kunnen blijven, ook al richten ze zich op een eigen eiwit.

[00:12:17] Dus gedurende de periode van een immuunrespons, dit is meestal een infectie, heb je verschillende timing van cellen en immuunprocessen. Ik zei je dat de aangeboren immuunrespons als eerste reageert, omdat het gewoon gaat reageren, wat er ook gebeurt. En dat bestaat uit neutrofielen en deze natuurlijke killercellen. En dan zie je dat ze meteen reageren. En als hun reactie begint af te nemen, komt de rest van het immuunsysteem erbij. Je hebt de T-cellen en B-cellen die denken, oh, wil ik deze bacterie echt doden? Waar kwam het vandaan? Heb ik er een herinnering tegen? Als ik dat niet doe, ga ik antilichamen maken, zodat ik er vanaf nu een herinnering aan heb. En dus vindt dat allemaal plaats in de komende dagen en weken.

[00:13:02] Er is dus een timing voor een immuunrespons. En we konden de activeringspatronen hier zien met een langlevend antilichaam dat lange tijd aanhoudt en het geheugen in stand houdt tot aan de allereerste reactie door de aangeboren immuunrespons.

[00:13:19] Dus dat is het, mensen. In 15 minuten heb je de basis van de hele immunologie. Er komt natuurlijk veel meer bij kijken als er iets misgaat, maar dat is eigenlijk hoe het immuunsysteem werkt.