[00:00:00] GG deFiebre, PhD: We zijn blij met Kaitlin Hagen en Dennis Tom-Wigfield. Kaitlin is ergotherapeut, manager van Therapy Services, en Dennis is ook fysiotherapeut bij het Kennedy Krieger Institute. Bedankt, beiden, dat je vandaag bij ons bent gekomen.

[00:00:20] Dr.Dennis Tom-Wigfield: Bedankt dat je ons hebt ontvangen.

[00:00:22] GG deFiebre, PhD: Dus, vind je het erg om je dia's nu gewoon te delen, Dennis?

[00:00:27] Dr.Dennis Tom-Wigfield: Zeker.

[00:00:27] GG deFiebre, PhD: En ik zal afstappen.

[00:00:33] Dr.Dennis Tom-Wigfield: Is dat hoe het eruit hoort te zien?

[00:00:36] GG deFiebre, PhD: Ja perfect. Bedankt. Oké, ik ben hier, maar je zult me ​​gewoon niet zien, dus bedankt.

[00:00:41] Dr.Dennis Tom-Wigfield: Oké, het gaat goed. Oké, dus welkom, iedereen. We gaan een heel kort overzicht geven van de therapie die we bij Kennedy Krieger doen, en daarna zullen we vragen hebben. Daarom oefenen we bij Kennedy op activiteiten gebaseerde herstellende therapie met de nadruk op activiteit. Dus waarom activiteit? Regelmatige lichaamsbeweging gedurende het hele leven is belangrijk voor het behoud van een gezond lichaam. Toch haalt 60 procent van de wereldbevolking de minimale aanbevelingen voor fysieke activiteit niet. En dus weten we dat mensen met chronische lichamelijke aandoeningen een groter risico lopen als gevolg van inactiviteit dan valide personen, omdat ze vaak beperkt zijn in het uitvoeren van normale dagelijkse activiteiten zoals wandelen, huishouden, tuinieren, enzovoort. En bovendien, als we verwachten neuraal herstel te krijgen, hoe kunnen we dat dan verwachten zonder activiteit te doen, toch?

[00:01:32] Activiteitsgebaseerde restauratieve therapie, of ABRT, bestaat uit vijf belangrijke componenten en we zullen elk van deze specifiek doornemen: functionele elektrische stimulatie, bewegingstraining, gewicht dragen of belasten, patroonactiviteit en taakspecifieke praktijk. En dan hebben we er wat extra dingen aan toegevoegd die we hier ook doen en die zowel deel kunnen uitmaken van ABRT als een soort van eigen ding kunnen zijn. Maar aquatische therapie, lichaamstrillingen, re-integratie of integratie thuis of in de gemeenschap, TSCS, wat transcutane stimulatie van het ruggenmerg is. Daar hebben we geen dia voor, maar als je wilt, kunnen we er aan het eind nog wat meer over praten, en hetzelfde geldt voor BFR, een therapie die de bloedstroom beperkt. Beide zijn relatief nieuw in termen van interventies die we uitvoeren, dus stel ons daar alstublieft vragen over als u die heeft.

[00:02:28] Dus de voordelen van FES, oftewel functionele elektrische stimulatie. Hier zie je op deze foto een kind met enkele elektroden op zijn arm. En dus plaatsen we bij elektrische stimulatie twee elektroden op het oppervlak van het lichaam, alleen op je huid, en we gebruiken die elektroden om een ​​elektrische impuls te sturen die de perifere zenuw stimuleert. Het doel van FES is dus om de botmineraaldichtheid te verhogen door spieractivatie. Het is een doel voor het regenereren van het zenuwstelsel. Helpt bij het verminderen van spieratrofie.

[00:02:58] Het kan worden gebruikt in combinatie met andere componenten van ABRT, zoals staan, oefenen, massa-herhalingsoefeningen, et cetera. Het zal uw bloedstroom, spiergezondheid en gewrichtsgezondheid verbeteren. En nogmaals, het zal helpen de spiermassa te verbeteren of te behouden tijdens of na perioden van inactiviteit. Even een kanttekening: alle foto's die in deze presentatie worden gebruikt, zijn van kinderen, maar dit geldt voor alle leeftijden. We hebben net deze dia's van een pediatrische presentatie genomen.

[00:03:31] Dus de volgende is het dragen en laden van gewicht. We voeren dus belasting uit over een gewricht terwijl we een goede gewrichtsuitlijning en co-contractie van de spieren rondom het gewricht bevorderen, of, sorry, het gewicht dat door het gewricht wordt gedragen met de juiste gewrichtsuitlijning zal de co-contractie van de spieren rond het gewricht helpen bevorderen. En je kunt op deze twee foto's zien dat twee kinderen verschillende versies van gewichtsbelasting doen. Voor de bovenste extremiteit kunnen we het doen in een zittende, ondersteunde positie, in een viervoeter, dat wil zeggen de man aan de rechterkant, of in een buikligging.

[00:04:05] Het belasten van de onderste ledematen kan worden bereikt door knielen op een viervoeter of lang, staand, en in staand kunt u dit doen met of zonder hulp van de therapeut of een hulpmiddel voor lichaamsgewichtondersteuning. Je kunt het ook met of zonder beugel doen. Hoewel, weet je, de mindere hoeveelheid versteviging vereist de voorkeur. Als je echter braces nodig hebt om een ​​gewricht veiliger te houden of wat dan ook, dan mag dat zeker. En we kunnen ook ondersteunde sta-frames gebruiken om mensen op te laten staan. En sommige van deze frames zijn dynamisch. Sommigen van hen zijn statisch. Een, weet je, heel gewone standers hebben bijvoorbeeld een glijdende component. Dat laat je eigenlijk onder- en bovenoefeningen doen terwijl je het gebruikt.

[00:04:42] Het volgende onderdeel is motorische training. Dit is dus een op activiteiten gebaseerde revalidatiestrategie die is ontworpen om de sensorische, motorische en autonome functie, gezondheid en kwaliteit van leven te verbeteren. Wanneer we met iemand motorische training doen, geven we zeer specifieke sensorische aanwijzingen om de neurale patronen opnieuw te trainen, wat hopelijk zal resulteren in effectieve voortbeweging. En de nadruk bij LT-training ligt eigenlijk op het herstel van de motorische functie, waarbij gebruik wordt gemaakt van de intrinsieke mechanismen van het zenuwstelsel in plaats van van compenserende strategieën. We proberen dus echt de normale kinematica van hoe het lichaam beweegt te maximaliseren in plaats van compenserende technieken te gebruiken.

[00:05:23] Dus hier is een kleine man op een loopband en harnas ter ondersteuning van het lichaamsgewicht. Je kunt zien dat de therapeuten zijn knie helpen ondersteunen bij de quad, die we gebruiken voor knie-extensie terwijl we staan. De vier principes van LT zullen dus zijn om het gewicht door de benen te maximaliseren. We gaan onze sensorische signalen optimaliseren, dus we geven, zoals ik al zei, zeer specifieke tactiele signalen terwijl we lopen om deze door te geven aan de juiste spier die op dat moment geactiveerd zou moeten worden. We gaan onze kinematica optimaliseren voor elke motorische taak. We proberen gewoon de beweging te normaliseren en compensatie te minimaliseren.

[00:05:55] We doen dit met loopbandtraining, training op de grond en hopelijk integreren we dit in gemeenschapstraining. Er komt hier een korte video. Eens kijken of ik het werkend kan krijgen. Nee, het wil moeilijk zijn. Nou, die aan de linkerkant zou een bewegingstraining zijn waarbij een therapeut aan elk been wordt gepositioneerd en zij helpen de patiënt stappen te zetten terwijl de loopband beweegt. En dan is degene aan de rechterkant een robotachtige looptrainer, die ook FES gebruikt. De patiënt voert dus herhaalde stappen uit terwijl de benen elektrische stimulatie krijgen. Oh wacht. Daar gaan we.

[00:06:44] Het is een heel snelle video.

[00:06:51] Ze proberen in wezen quad te cuen tijdens de sling-fase. Ze proberen de hamstring te raken en ze proberen zijn gewichtdragende houding zoveel mogelijk te normaliseren. En hier aan de rechterkant hebben we de robot die hem helpt de benen voor ons te bewegen. We gebruiken elektrische stimulatie om de juiste spier op de juiste tijd te brengen. En een therapeut kan ook voorin zitten om knie-extensie te vergemakkelijken of wat de patiënt ook nodig heeft.

[00:07:18] Kaitlin Hagen: Het vierde onderdeel van ABRT is dus de - van de belangrijkste - massale oefening. Dit zijn dus slechts repetitieve taakspecifieke en niet-taakspecifieke praktijken. Dus eigenlijk doe je de activiteit keer op keer, zodat het zenuwstelsel onthoudt wat die spieren zouden moeten doen. En dus is het belangrijkste onderdeel hiervan dat we vanuit het standpunt van bezigheid of fysiotherapie helpen het zenuwstelsel te leren hoe het op de juiste manier moet bewegen en geen compenserende technieken moet gebruiken.

[00:07:54] Dit bevat dus LT, zoals je zag in de video's van Dennis, maar je ziet ook dat de kleine jongen hier zijn bovenste ledematen in een door de zwaartekracht geëlimineerd vliegtuig heeft hangen, zodat we kunnen proberen hem te laten gebruiken zijn arm keer op keer in een gemakkelijker vlak om zijn arm opnieuw te leren bewegen. En het vijfde deel van ABRT is taakspecifieke oefening. Dit is dus zeer doelgericht en bevat ook veel herhaling. We gaan verschillende componenten van ABRT gebruiken, dus als de taak die ik de patiënt bijvoorbeeld probeer te laten doen het poetsen van zijn of haar tanden is, kunnen we bij de gootsteen gaan staan ​​om te proberen laat hem het gewicht door de benen dragen terwijl hij ook bezig is met het poetsen van zijn tanden.

[00:08:42] Het kan zijn dat we de taak ook moeten opsplitsen, afhankelijk van de capaciteiten van de patiënt, dus misschien is het brengen van de handen naar de mond iets dat we keer op keer zouden doen ter voorbereiding op het tandenpoetsen of eten of wat de taak ook is. Het belangrijkste onderdeel van ABRT is proberen de spieren te gebruiken en niet toe te staan ​​dat het zenuwstelsel zomaar die spiermassa verliest en die spieren verliest. Dat is dus het belangrijkste doel van ABRT. Er zijn nog veel meer kleine factoren, zoals we al zeiden: aquatische therapie is een andere manier om ons lichaam de spieren in verschillende gebieden te laten gebruiken, maar het is ook belangrijk om te onthouden dat het op de juiste manier gebruiken van de spieren eigenlijk het doel van ABRT is.

[00:09:40] En dat is wat OT en PT kunnen helpen. Maar het belangrijkste is activiteit. En dus kunnen patiënten in de loop van hun leven uiteraard niet de hele tijd in therapie zijn. We willen dat mensen terugkeren naar het normale leven. En dus is een thuisprogramma erg belangrijk en gewoon actief worden thuis, in de gemeenschap, op school, zo actief mogelijk zijn, is een geweldige manier om te blijven profiteren en herstellen en het lichaam gezond te houden. En zoals Dennis zei: ABRT kan gedurende de hele levensduur worden gebruikt voor kinderen en volwassenen. Tegenwoordig gebruiken we toevallig veel kinderen in de foto's en video's.

[00:10:19] ABRT is een heleboel uren therapie als je het intensief doet, en dus moet je voor kinderen vaak creatief worden, het gezin er echt bij betrekken en een andere factor is dat ze als kinderen, en vooral ouder worden, Het kan zijn dat ze terug moeten komen voor therapie om nieuwe vaardigheden te leren die bij hun leeftijd passen naarmate ze ouder worden. Dit is dus het soort heel, heel kort overzicht van ABRT, de therapie die we bij Kennedy Krieger gebruiken. Dus nu kunnen we gewoon het woord openen voor vragen, omdat we weten dat dit meestal een vraag en antwoord is.

[00:10:56] GG deFiebre, PhD: Hoi. Bedankt voor dat geweldige overzicht. Ik heb een vraag om te beginnen. Dus ik denk dat mensen soms, wanneer ze voor het eerst met therapie beginnen, te horen krijgen dat ergotherapeuten met de armen omgaan en dat fysiotherapeuten met de benen omgaan. Dat wil zeggen, ik zou iets zeggen dat veel is gezegd. Hoe is dat anders dan waar u nu bent en hoe werkt u als team samen als u met een bepaalde patiënt te maken heeft?

[00:11:24] Kaitlin Hagen: Dat is een geweldige vraag. Dus ik zou zeggen dat dit een algemene manier is waarop mensen het verdelen en we zullen het vaak op die manier verdelen, gewoon om het gemakkelijker te maken in onze communicatie, zodat we niet dezelfde dingen doen. Maar ik denk dat het belangrijkste is om te onthouden dat als je kunt lopen, maar je jezelf niet kunt aankleden of de deur niet kunt openen om de deur uit te gaan, dat een belangrijke manier is om te laten zien dat PT zou kunnen werken op lopen en OT die misschien zou kunnen werken aan aankleden of helpen de deur te openen. Ze zijn echt een teaminspanning en dus denk ik dat dat echt de belangrijkste factor is.

[00:12:01] Er is zeker veel overlap in wat we doen, maar ik moet zeggen dat ik me als OT niet zo veel ga concentreren op motorische training als Dennis zou doen als PT. Dus dat is iets waar er enkele verschillen zijn. Maar ik kan aan de benen werken, het gewicht dragen of een patiënt laten staan ​​terwijl ik aan taken aan de bovenste ledematen werk, om te proberen het hele lichaam in onze sessie te betrekken.

[00:12:26] GG deFiebre, PhD: Ik ging Dennis vragen of hij daar nog iets aan toe te voegen had.

[00:12:31] Dr.Dennis Tom-Wigfield: Ja tuurlijk. En dus, weet je, als PT proberen we zeker de persoon te behandelen, weet je, behandel hun hele lichaam. We proberen ons niet slechts op één klein ding te concentreren. Dus we hebben, hier hebben we tenminste echt goede communicatie tussen de PT's en de OT's om te zien wat ze deden tijdens hun sessies, om te zien of er enige zorgen zijn die we hebben. Weet je, met het trainen van mensen om weer te lopen, gebruiken ze hun armen vaak veel voor ondersteuning op geassisteerde apparaten. Dus als ze worstelen met schouderpijn of polsproblemen of wat dan ook, dan is dat iets dat ik moet weten en dat is zeker iets waar ik met de OT over ga praten. We kunnen dus echt samenwerken en, weet je, gewoon focussen op het grote geheel en op die manier samenwerken.

[00:13:12] GG deFiebre, PhD: Geweldig bedankt. En hoe zit het dan met uw soort communicatie, mogelijk met iemands arts, zoals een podotherapeut of iets dat degene zou kunnen zijn die, weet u, mogelijk voorschrijft dat u naar een fysiotherapeut of ergotherapeut moet gaan?

[00:13:28] Kaitlin Hagen: In ons specifieke centrum hebben we dus een medisch team dat betrokken is bij elke patiënt, dus dat maakt deel uit van ons interdisciplinaire team. En ik denk dat dit een heel belangrijk onderdeel is, omdat zaken als de toon en verschillende medische problemen echt van invloed kunnen zijn op de therapie. Ik denk zeker dat de artsen in onze specifieke kliniek vervolgens met andere externe artsen van patiënten praten als dat nodig is. Maar ik denk dat dat zeker een heel belangrijk onderdeel is.

[00:14:01] Dr.Dennis Tom-Wigfield: Het lijkt erop dat er een vraag is in de vraag en antwoord.

[00:14:04] GG deFiebre, PhD: Ja, ik heb het.

[00:14:05] Ja, dus deze persoon vraagt ​​naar banden rond hun enkels, bogen en taille. Bestaat er een goede therapie voor dat bandgevoel?

[00:14:17] Dr.Dennis Tom-Wigfield: Laten we zeggen dat ik aanneem dat je het gevoel van bandvorming bedoelt. En dat is dus zo. In therapie kunnen we Kinesio Tape gebruiken als een soort zintuiglijk signaal om dat bandgevoel te maskeren. We gebruiken ook veel elektrische stimulatie. Niet alleen voor de versterkende component, maar ook voor zintuiglijke problemen. Het is een van die dingen waarbij je het moet uitproberen en kijken of het voor jou werkt. Sommige mensen reageren er heel goed op en, weet je, het lost sommige van die rare zintuiglijke dingen echt op, en andere mensen niet zo veel. Ik zou dus zeker proberen wat TENS-elektrische stimulatie wordt genoemd, of ook Kinesio Taping.

[00:14:57] GG deFiebre, PhD: Oké, bedankt. En dan hebben we nog een vraag. Iemand werd na een jaar ontslagen uit de neurologische fysiotherapie. Ze hebben het redelijk goed gedaan. Hun gang is niet perfect, maar ze werken eraan. Raadt u in het algemeen aan dat iemand een podoloog bezoekt om te helpen bij mogelijke zenuwpijn en heeft u iets gedaan met scrambler-therapie als een vorm van pijnbestrijding?

[00:15:23] Dr.Dennis Tom-Wigfield: Welnu, ik zou zeker contact opnemen met uw podotherapeut of neuroloog over de zenuwpijn. Die kant van de medische behandeling zal daar zeker een groot onderdeel van zijn. Scrambler-therapie is zoiets als: ik heb er eerder van gehoord, maar ik kan op dit moment niet helemaal bedenken wat het is. Kaitlin, weet jij daar meer van?

[00:15:42] Kaitlin Hagen: Ik niet. Ik was het eigenlijk gewoon aan het opzoeken om te zien of ik een betere definitie kon krijgen om te zien of er meerdere namen of zoiets voor zijn.

[00:15:49] Dr.Dennis Tom-Wigfield: Als je gewoon een heel jaar therapie leuk vond, zou ik je waarschijnlijk aanraden om opnieuw een tijdje thuis dingen te doen. Geef je lichaam even de tijd om misschien uit te rusten van die intensieve therapie. Zie hoeveel meer je zenuwen herstellen in de komende maanden en dan zou ik eigenlijk teruggaan naar fysiotherapie. Zodat ze kunnen proberen je nog verder te helpen dan waar je een paar maanden geleden was. Dat is ongeveer wat we hier veel doen, vooral voor die acute blessures waarbij je begint met een zeer intensieve aanval en dan brengen we mensen terug, weet je, 3 tot 4 maanden na een onderbreking van de therapieën.

[00:16:22] GG deFiebre, PhD: Geweldig bedankt. Dus, weet je, we hebben veel gesproken over activiteit en het belang van activiteit. Maar als iemand ook, weet je, iemand een rolstoel of een ander soort mobiliteitshulpmiddel nodig heeft, wie houdt zich dan doorgaans bezig met het aanpassen van iemand voor zoiets als een rolstoel of een ander soort mobiliteitsspullen zoals onder de douche of dat soort dingen? Is dat een soort combinatie van OT en PT of hoe werkt dat?

[00:16:51] Kaitlin Hagen: Ja, ik zou zeggen voor de rolstoel, je wilt absoluut een professional in ondersteunende technologie of een ATP om met je samen te werken. In onze kliniek hebben we de neiging om te gebruiken, de meesten van hen zijn fysiotherapeuten, maar het kan ook een ergotherapeut zijn. En dan ben je gekoppeld aan een ATP van de kant van je leverancier, zodat je twee paar ogen hebt die daar bekwaam naar kijken, omdat de rolstoel een super, super belangrijk ding is dat we goed begrijpen om er zeker van te zijn dat het past u goed om andere musculoskeletale problemen of pijn en dat soort dingen te voorkomen. Wat betreft doucheapparatuur en zo, meestal kunnen OT's daarbij helpen. Bracing is absoluut een OT- of PT-achtig ding, dus ook daar zeker een interdisciplinaire aanpak.

[00:17:40] GG deFiebre, PhD: Bedankt. En als we dan aan het einde van onze tijd komen, zijn er nog laatste gedachten of iets waarmee je het gesprek wilt beëindigen? Ik begin met Kaitlin.

[00:17:52] Kaitlin Hagen: Ik zou alleen maar zeggen, weet je, ik denk dat het vinden van een balans tussen therapie en je leven leiden super belangrijk is en iets dat we echt opnieuw proberen te benadrukken met mensen om ervoor te zorgen dat je je leven zo vol mogelijk leeft. mogelijk terwijl u ook de therapie krijgt zoals u die nodig heeft naarmate u vordert, dus.

[00:18:12] GG deFiebre, PhD: Geweldig bedankt. En Dennis?

[00:18:15] Dr.Dennis Tom-Wigfield: Een van de meest voorkomende dingen die ik hoor als ik een nieuwe patiënt krijg, is dat iemand hen heeft verteld dat ze zes maanden na hun blessure, wat ze ook krijgen, geen neuraal herstel meer zullen zien. Tegenwoordig weten we gewoon dat dat niet waar is. Normaal gesproken zeggen we in onze kliniek dat u tot twee jaar na uw gebeurtenis het meeste herstel kunt zien, maar mensen zelfs na die twee jaar hebben het potentieel om veranderingen te zien. Het is misschien niet zo snel als direct na een blessure. Maar ja, het hele idee van zes maanden is volgens mij onjuist.

[00:18:44] Kaitlin Hagen: Ouderwets, ja.

[00:18:46] Dr.Dennis Tom-Wigfield: Old school, ja, dus blijf actief. Werk aan herstel. Werk aan de integratie in de gemeenschap en zo, ja.

[00:18:58] GG deFiebre, PhD: Geweldig. Nou, bedankt, allebei, heel erg bedankt voor je tijd. We stellen het zeer op prijs.

[00:19:03] Kaitlin Hagen: Bedankt dat je ons hebt ontvangen.

[00:19:04] Dr.Dennis Tom-Wigfield: Dank je.

[00:19:04] GG deFiebre, PhD: Bedankt. En dus is er voor iedereen om precies 3 uur een pauze, gevolgd door een lezing op het podium om 3 uur over aanpassing, mobiliteitshulpmiddelen, dat allemaal. Dus heel erg bedankt.