Dr Cristina Sadowsky: [00:00:00] Hallo aan al mijn vrienden. Dank je, Ben, voor zo'n meeslepend gesprek en voor zo'n duidelijke boodschap, en ik hoop dat die boodschap wordt gedragen en versterkt door ons allemaal die vandaag deze bijeenkomst bijwonen, en onze vrienden, en we vertellen het, om onze vrienden en familie. En we kunnen uitroeien wat, deze gemene ziekte die echt van invloed is op hoe we leven, liefhebben en werken.

[00:00:32] Ik zal het hebben over vorderingen op het gebied van revalidatie. Ik heb geen belangenverstrengeling. Het doel van deze lezing is om neuroplasticiteit, principes van op activiteiten gebaseerde herstellende therapie aan te pakken en vertrouwd te raken met bepaalde technologie, omdat de technologie echt heel snel vooruitgaat.

[00:01:03] Dus, enkele sleutelconcepten die ik in het begin naar voren wil brengen, dat zorg en genezing samengaan. Er is een groot verschil tussen hoop en hype, en de meesten, veel van de mensen die op deze conferentie aanwezig zijn, zullen moeten omgaan met een chronische aandoening die levenslang voortduurt. Dus laten we met die sleutelconcepten verder gaan.

[00:01:38] Ik zal pleiten voor activiteit en lichaamsbeweging als een hulpmiddel om neuroplasticiteit te verbeteren of te veranderen. Eerdere sprekers, Janet Dean, pleitten ervoor dat activiteit goed is voor darm en blaas. Dr. Abbatemarco sprak over activiteiten en lichaamsbeweging die goed zijn voor pijnbeheersing, Dr. Poon over activiteit en lichaamsbeweging die essentieel zijn voor spasticiteitsbeheersing, en Dr. Galli sprak over de invloed van activiteit en lichaamsbeweging op het herstel van de functie.

[00:02:17] Ik zal je iets vertellen over activiteit, als een hulpmiddel om het zenuwstelsel te laten leren of functies opnieuw te leren die verloren zijn gegaan of nooit zijn ontwikkeld. En ik zal het hebben over op activiteiten gebaseerde herstellende therapieën. Dan zal ik een beetje ingaan op de stimulatie van het centrale zenuwstelsel, zowel spinale stimulatie als neurale stimulatie. En dan geven we je wat gegevens over acute intermitterende hypoxie.

[00:02:51] Waarom activiteit? Omdat ik persoonlijk geloof dat het de fontein van de jeugd is. Wie mij hoort spreken, ik zal altijd hetzelfde zeggen. We hebben bereikt, we weten wat de fontein van jeugd en gezondheid is. Het is alleen niet zo eenvoudig om het altijd toe te passen. Maar eerlijk gezegd, tussen goede voeding en goede activiteit, goede activiteit, want er is ook slechte activiteit. Maar tussen die twee kunnen we niet alleen de functie herstellen, maar we verlengen ook onze levensduur en we leven een betere kwaliteit van leven.

[00:03:31] En mensen met een handicap hebben minder mogelijkheden om actief te zijn. Laten we dus overgaan op op activiteiten gebaseerde herstellende therapieën. Ik ga dit even doornemen. Wat is het? Het wordt herhaald in de buurt van normale activiteit boven en onder het letselniveau. Gekenmerkt door honderden en duizenden herhalingen, met als doel de CZS-functie te herstellen.

[00:04:03] Er is een verschil tussen op activiteiten gebaseerde en traditionele therapie, en op activiteiten gebaseerde doelen om functie te herstellen versus traditionele therapie, die tot doel heeft de verloren functie te compenseren. De belangrijkste componenten van ABRT zijn elektrische stimulatie met de functionele component, locomotorische poorttraining, gewichtsbelasting, massaoefeningen en taakspecifieke oefeningen, met verschillende toegevoegde componenten, zoals aquatherapie en vibratie, et cetera.

[00:04:39] Als je de video kunt laten bewegen, is dit de FES voor de onderste ledematen. Het helpt individuen die, nou ja, het helpt individuen die geen beweging hebben, bewegen, ondanks het feit dat ze verlamd zijn. Er is dus een component voor de onderste ledematen. Er is er een voor de bovenste ledematen, en de volgende dia is degene die ik je iets heel gaafs wil laten zien. Als je naar de triceps en vingers van deze patiënt kijkt, zul je zien dat ze bewegen. Ze laat haar armen niet stimuleren. Het zijn haar benen die worden gestimuleerd. Ondanks het feit dat de benen worden gestimuleerd, is er activiteit die beweging in haar verlamde armen veroorzaakt. Dit is mijn argument voor u dat FES u niet alleen leert fietsen of abdometrie van de bovenste ledematen doet. Het verhoogt eigenlijk het activiteitsniveau in het centrale zenuwstelsel, en helpt zo hopelijk de functie te herstellen.

[00:06:05] Bewegingspoorttraining, het volgt vier zeer specifieke principes. Niet alle wandelingen zijn gelijk gemaakt. Dus terwijl ik een specifieke beweging deed, zei ik je dat er slechte activiteit is. Er is een manier om functies of motorische patronen die zijn gecreëerd en verloren zijn gegaan met de blessure opnieuw te activeren, maar ze moeten op een zeer gerichte en gecontroleerde manier worden gedaan. En dit is de gewichtsbelasting, het volgende onderdeel.

[00:06:48] Gewichtsbelasting is niet alleen belangrijk voor het triggeren van die sensorische triggers die informatie geven om informatie door te geven aan het zenuwstelsel. Dat je alleen aan het genezen bent van je voet, of je bent door het poortpatroon heen, je bent op het puntje van je voet. Dus die, al die sensorische informatie triggert het zenuwstelsel om te onthouden hoe te lopen. Maar het helpt ook om de botmassa in de onderste ledematen te behouden of te verbeteren, wat nogal belangrijk is om te voorkomen dat je valt en breekt, of dat je niet breekt door simpelweg te strekken.

[00:07:33] Massaal oefenen. Ik zinspeelde op het feit dat je, om iets goed te doen, keer op keer moet oefenen. Honderden en duizenden keren, om piano te kunnen spelen, moet je piano oefenen. En het verschil tussen de ABRT en de traditionele afkickkliniek zit precies daar, in de studie van Lang. Bij traditionele revalidatie krijg je maar een half uur en het aantal herhalingen is echt laag. Transfers, 100 in een half uur activiteit. Poorttreden, 1000. Wie leert er lopen met 11 treden? Een kind dat op eenjarige leeftijd leert lopen, en dat is wanneer het neurologisch geschikt is voor de ontwikkeling, oefent elke dag een voetballengte, een voetbalstadionlengte om die taak te krijgen.

[00:08:41] Dus, zoals ik al zei, de activiteit is niet genoeg. Je moet het op een massale oefenmanier doen. En dit is het principe van taakspecificiteit. Als je piano wilt spelen, oefen je piano. Je oefent niet op de viool. Dat is het principe van taakspecificiteit.

[00:09:05] Oké. We gaan snel over op CZS-stimulatie. Zoals ik al zei, ik verwijs hier alleen maar naar. Dit, tussen spinale stimulatie en acute intermitterende hypoxie, dit zijn twee nieuwere componenten, of interventies, die neuroplastische veranderingen helpen versterken. Spinale stimulatie kan transcutaan worden gedaan of kan worden gedaan door middel van een spinale epidurale implantatie. Het epidurale implantaat vereist een operatie en wordt alleen gedaan in een onderzoeksomgeving. Spinale transcutane stimulatie kan worden gedaan als onderdeel van therapie, u hoeft alleen maar het juiste therapiecentrum te hebben dat weet hoe het moet.

[00:09:46] En dan is er de dubbele spinale en corticale stimulatie, waarbij niet alleen het ruggenmerg wordt gestimuleerd, hetzij op lumbaal niveau, hetzij op cervicaal niveau. Maar je hebt transcutane de transcraniale magnetische stimulatie, of directe continue magnetische stimulatie die wordt toegepast in de moracortex, en het wordt tijdelijk gecombineerd met de perifere spinale stimulatie. Dat gebeurt dus ook alleen in de onderzoeksomgeving. Maar er zijn, dit is klinisch onderzoek, en er zijn centra die zich nu inschrijven.

[00:10:25] Oké, acute intermitterende hypoxie houdt in feite in dat je gedurende korte tijd van zuurstof wordt beroofd, omdat we hebben geleerd dat personen die onder deze hypoxische omstandigheden verkeren, eigenlijk een heleboel neurotransmitters afscheiden die helpen bij het herstellen of herscheppen van neurologische patronen. Dus eigenlijk hebben we maskers, waarvan iedereen inmiddels bekend is met maskers. Het is gewoon dat deze er is, je kunt hem er niet uithalen.

[00:11:02] Het masker helpt een hypoxische toestand op te wekken. Het gebeurt in korte tijd en onder medisch toezicht. Het verbetert het lopen voor personen met een onvolledig motorisch letsel. Zoals je daar ziet, in de volgende twee dia's, als je er maar doorheen kunt glijden. Al die 11 patiënten, op één na, verbeterden in hun functie. Sommigen van hen, ongeveer drie, verbeterden ten opzichte van deze maximale, minimaal klinisch effectieve onderscheidingsgegevens.

[00:11:55] Dus het zijn vijf of zes sessies van deze hypoxie, wat in feite een week is, of misschien twee weken, als je het twee of drie keer per week doet. Zorgt ervoor dat je langer loopt en sneller loopt.

[00:12:12] Een beetje technologie, dit is gewoon een coole factor. Ik weet niet of je kunt zien of het werkt. Werkt het? Ja. Dus als je ziet, die heer, hij beweegt met zijn geest, hij beweegt die robotarmen en speelt spelletjes. Het is met zijn verstand.

[00:12:36] Het is waar dat de technologie niet goed genoeg is om die hersengolven op te vangen zonder een plug-in. Maar het komt eraan, het komt eraan. Dat podium zal er zijn. Voor nu moet je nog steeds aangesloten zijn. De volgende paar van drie dia's, ik ga je robotica laten zien die helpt bij het leveren van massale oefening op verschillende niveaus van het lichaam. Dus deze, deze specifieke myomo oefent massale activiteit uit in de flexie-extensie van de elleboog.

[00:13:16] Dit is het oefenen van massale activiteit op handniveau. En de volgende. Beoefent handactiviteit op schouderhoogte. Dit zijn allemaal robotica die nu in tal van centra beschikbaar zijn voor therapie. Ons centrum heeft ze allemaal bij elkaar.

[00:13:49] Dit is de robot voor de onderste ledematen. We hebben het exoskelet, maar er zijn nu vier robotica. Twee van hen zijn feitelijk door de FDA goedgekeurd voor gebruik in de gemeenschap. Het enige probleem daarmee is dat ze veel geld kosten. Maar sommige verzekeringsmaatschappijen betalen voor robotica in de gemeenschap.

[00:14:17] Nu, ik weet niet of, en ik denk niet dat ze de rolstoel zullen vervangen, omdat de rolstoel veel effectiever is. Maar als het gaat om het opwekken van neuroplasticiteit, doen deze het heel goed. Laten we gaan, want ik denk dat dit het einde is. Ja, ja, ja, en we gaan verhuizen. Ik ben nu blij om Dr. Michael Levy voor te stellen. Hij komt vroeger uit Hopkins en is nu universitair hoofddocent aan Harvard. En Michael, ik ben zo blij dat ik het stokje – het stokje voor virtuele ontmoetingen – aan jou mag doorgeven.